hordur

Á Eyrarbakka voru húslestrar um hönd hafðir á helgum dögum og virkum allan ársins hring nema að sumrinu til, en þó á helgidögum öllum. Kirkjusókn var þar svo góð, að allir þeir, er eigi höfðu nauðsynlegum störfum að gegna, gengu til kirkju eða fóru ríðandi austur að Stokkseyri fram að árinu 1891, því Eyrarbakkakirkja var […]

Stofnandi þess og aðalumsjónarmaður var P. Nielsen gamli. Þótt aldrei væri hann sjómaður, lét hann sér svo annt um allt það, er að sjómennskunni laut þar eystra, og hafði enginn, hvorki fyrr né síðar, sýnt því máli jafnmikinn áhuga. Sérstaklega voru það bjargráðin og umbætur allar, sem hann bar mjög fyrir brjósti. Hvort nokkuð er

Aðalfrumkvöðull þess, að Lestrarfélag Árnessýslu náði svo miklum vexti og viðgangi sem raun varð á, var Kristján sál. Jóhannesson. Dugnaður hans í þessu sem öðru var með ágætum. Hann var lengst af formaður félagsins, aflaði því fjölda góðra bóka og merkilegra og lét sér mjög annt um, að almenningur notaði þær. Hann samdi skrá yfir

Þegar ég sá fjölda ungra manna vikum saman aðgerðalausa í landlegunum að öðru leyti en að fást við áflog, spilamennsku og einskis nýtar skemmtiiðkanir aðrar, blöskraði mér svo, að ég stofnaði skóla nokkurn, er hlaut nafnið „Sjómannaskóli Árnessýslu“. Starfaði hann í öllum veiðistöðum sýslunnar: Loftsstöðum, Stokkseyri, Eyrarbakka og Þorlákshöfn, Kennslugreinar voru einkum reikningur, réttritun, landafræði

Það var í sambandi við bindindisstarfsemina og stúkulífið: á Eyrarbakka, að árið 1890 var stofnað handskrifað sveitablað, tvær ritaðar síður í arkarbroti, og sent um alla sýsluna til lesturs. Blað þetta hét ýmsum nöfnum, svo sem Gangleri, Kveldúlfur og Bergmálið. En því voru nöfnin svo breytileg og mörg, að ritstjóri þeirra – sá, er þetta

Eyrarbakkaverzluninni hefur einatt verið fundið það til foráttu, að hún hafi gert fullmikið að því að flytja brennivín til landsins og þannig beinlínis stuðlað að miklum og almennum drykkjuskap. Sízt af öllu ber mér að neita þessu eða bera í bætifláka fyrir hana í þessum efnum, en þó uggir mig, að það hafi engu síður

Hafnsögumennirnir voru jafnan úrvals sjómenn og víkingar, en ekki voru þeir „sterkir í dönskunni“. Þegar skipstjórarnir gömlu komu í land til þess að sækja skipsskjöl sín og voru orðnir leiðir á biðinni, spurðu þeir hafnsögumann, hverju hann spáði um veðrið. ,,Hvad mener De om Vejret i Dag, Herr Lods?“ Gamli maðurinn gretti sig, gaut augunum

Í norðurenda nýlenduvörubúðarinnar á Eyrarbakka var allstórt afþiljað svæði, sem kallað var „kjallarinn“. Þetta var þó eigi hinn raunverulegi vínkjallari. Hann var aðeins undir nokkrum hluta svæðisins og að nokkru eða mestu leyti undir enn stærra húsi, sem sé vörugeymsluhúsinu. Inn um vesturhlið kjallarans lá járnbraut alla leið neðan frá sjó um portið og inn

Sumarið 1894 eða fyrir réttum 50 árum var ég að vegalagningu í Kömbum undir stjórn hins árvakra og ötula verkstjóra, Erlendar sál. Zakaríassonar, er síðar bjó að Kópavogi. Vestari hluti vegarins yfir Hellisheiði var lagður árið 1893 undir stjórn Páls Jónssonar vegagjörðarmanns, en yfir eystri hluta hennar árið eftir og samtímis því, að Kambavegurinn var

Þegar eftir komu P. Nielsens til Eyrarbakka 11. júní 1872 mun hann hafa hugsað sér að láta til sín taka um ýmsar framkvæmdir í málefnum ungmenna og æskulýðs, m. a. með því að kenna leikfimi og vekja áhuga æskumanna fyrir henni. Sjálfur hafði hann verið þátttakandi í stríðinu milli Dana og Þjóðverja 1864, þá tvítugur