hordur

Þótt ég hafi nú dvalið um 43 ára skeið hér í Reykjavík, á ég miklu erfiðara með að segja mikið um veðurútlitið hér en eystra, m. a. vegna þess, að hér er víðsýnið nokkru þrengra, einkum í austuráttina 0g til norðursins, að hér sést ekki hið stórvaxna haföldubrim og að sjávarhljóðið er svo dauft og […]

1. Lestamannaleið af Landbroti og Síðu til Mýrdals. 1. Frá Arnardrangi til Syðri-Steinsmýrar, vegalengdin nálega 6 km. 2. Frá Syðri-Steinsmýri til Efri-Eyjaeggja, vegalengdin nálega 15 km. 3. Frá Efri-Eyjaeggjum til Grjóteyrar í Álftaveri, vegalengdin nálega 15 km. 4. Frá Grjóteyri til Núpa, norðan Höfðabrekku, vegalengdin nálega 20 km. 5. Frá Núpum um Heiðardal og Arnarstakksheiði

Norður af Bolavöllum vestarlega mun enn sjást votta fyrir hústóft einni. Var þar húskofi nokkur eða sæluhús, hið eina skýli, er til var vestan Hellisheiðar þar efra, og er hæð sú, er sæluhús þetta stóð á, hinn svonefndi Húsmúli, er virðist hafa hlotið nafn þetta vegna sæluhúss þessa. En það sýnir, að það hefur staðið

Þegar komið er austan úr Austursýslunum, Skaftafellsog Rangárvallasýslum eða farið austur þangað, liggja leiðirnar yfir Þjórsá á ýmsum stöðum, ýmist á löggiltum ferjustöðum eða á vöðum, sem að vísu voru fá og torveld mjög yfirferðar. Leiðirnar lágu þá vestur yfir Hreppana, aðallega Gnúpverjahrepp, yfir Skeiðin, niður í Flóann og yfir hann, og síðan, ef lengra

Nokkrar minningar Árið 1875 kom fyrsta harmoníið í kirkju austanfjalls, í Arnarbæliskirkju, og var það kona prestsins, séra Jens Pálssonar, frú Guðrún, dóttir Péturs Guðjohnsen dómkirkjuorganista, sem á það lék. Faðir prestsins, séra Páll Jónsson Matthiesen ( d. 9. febrúar 1880) hafði verið sóknarprestur Stokkseyrarprestakalls um 5-6 ára skeið og búið á Ásgautsstöðum, sem þá

Það væri ekki ólíklegt, að segja mætti ýmsar skemmtilegar og skrítnar sögur af ýmsu því, er fyrir augu og eyru bar meðal hinna mörgu manna, er viðskipti höfðu við hina víðfeðmu verzlun á Eyrarbakka, áttu þar heima og atvinnu sína stunduðu á þeim slóðum allan ársins hring. Til fróðleiks og skemmtunar vil ég aðeins minnast

I. R. B.  Lefolii Eigandi Eyrarbakkaverzlunar, I. R. B. Lefolii, var aldraður maður, en kom þó árlega til Eyrarbakka nokkru fyrir lestirnar og dvaldist þar um tíma. Hann var vel menntaður maður, söngvinn og alþýðlegur í viðmóti við alla, æðri sem lægri, en fáskiptinn nokkuð. Sat hann oftast heima í „Húsi“ eða niðri í skrifstofu

Bókhaldið Eins og áður segir, var ég við Eyrarbakkaverzlun frá 1886 til 1902. Þeir, sem þá höfðu föst viðskipti við verzlunina, voru nærri 4000 – fjögur þúsund – að tölu. Voru þeir allir nákvæmlega skrásettir, og hlaut hver þeirra sína töluröð eða númer. Þannig átti ég nr. 1925. Gæti menn eigi sagt rétt til um

Síðustu dagar einokunarinnar Frá aldaöðli hafði ein hin stærsta og umfangsmesta verzlun landsins verið rekin á Eyrarbakka. Um langt skeið var hún talin meðal hinna illræmdustu einokunarverzlana Dana, er þeir höfðu rekið hér á landi. Lengi vel var hún í höndum kaupmanna þeirra, er áður voru í förum til Finnmerkur, hinna verstu manna við að

Ferjur og flutningar Langir vegir og vondir, svo og hafnleysið við suðurströnd landsins, alla leið austan frá Hornafirði og vestur á Reykjanes, höfðu meiri erfiðleika í för með sér en svo, að sambærilegt væri við nokkur önnur héruð landsins. Þá var engum vagni hægt heim að aka, engin brú yfir neina á, enginn lagður vegur