hordur

Guðmundur Guðmundsson læknir, sem var í Laugardælum, fluttist til Stokkseyrar 1898 og átti þar heima í þrjú ár. Keypti hann nýtt hús af Eiríki trésmið Jónssyni, síðar bónda í Ási í Holtum, og bjó þar. Þar setti hann upp smáverzlun, er hann mun hafa rekið tvö seinni árin sem hann var á Stokkseyri, og hafði […]

Um og eftir aldamótin tóku Stokkseyringar sjálfir að setja upp verzlanir. Margir höfðu þá fengið nokkur kynni af verzlunarstörfum og sumir nokkra reynslu í þeim efnum. Verzlanir þessar áttu að vonum misjöfnu gengi að fagna, stóðu sumar skammt, en aðrar náðu talsverðum blóma um nokkurt skeið. En allar áttu þær verslanir, sem stofnaðar voru fyrir fyrri

Í ársbyrjun 1896 stofnuðu fjórir menn í Reykjavík til félagsskapar með sér um verzlunarrekstur á Stokkseyri. Menn þessir voru Björn Kristjánsson kaupmaður, síðar bankastjóri og ráðherra, er ættaður var frá Hreiðurborg í Flóa, bræðurnir Jóhannes og Sigurður Einarssynir fá Eyvík í Grímsnesi og Jón kaupmaður Þórðarson frá Leirubakka á Landi. Forgöngumaður þessa félagsskapar mun hafa

Árið 1888 gerðist merkisatburður í verzlunarsögu Suðurlands. Snemma á því ári var stofnað fyrsta samvinnukaupfélag á Suðurlandi, og voru þeir síra Magnús Helgason á Torfastöðum og Gunnlaugur Þorsteinsson bóndi á Kiðjabergi aðalforgöngumenn þess. Í stjórn félagsins voru kosnir þessir tveir menn og hinn þriðji Skúli Þorvarðsson alþingismaður og bóndi á Berghyl. Skipuðu þessir sömu menn

Eftir að alþingi fekk löggjafarvald og fjárforræði með stjórnarskránni 1874, tekur það að snúa sér meira en áður að almennum framfaramálum innanlands, þótt hægt miðaði fyrstu áratugina. Meðal annars fylgdi alþingi þeirri stefnu að greiða fyrir verzlun og viðskiptum manna eftir föngum. Í því skyni voru á fyrstu löggjafarþingunum á hverju þingi löggiltir nýir verzlunarstaðir,

Í tilskipun um verzlunina á Íslandi frá 13. júní 1787 er m. a. mælt svo fyrir, að allir þeir, sem fengið hafi borgararéttindi í einhverjum kaupstað, megi hindrunarlaust setjast að á hvaða stað sem þeir vilji og njóta þar fullkomins frelsis til að verzla. Hins vegar er öllum þeim, sem ekki hafa hlotið borgararéttindi, algerlega

Í fornritum vorum er getið um tvær skipahafnir eða verzlunarstaði á því svæði, sem Stokkseyrarhreppur hinn forni náði yfir. Þessir staðir voru Einarshöfn og Grímsárós eða Knarrarsund. Eftir söguöld er Grímsáróss ekki getið sem hafnar, en Einarshöfn varð hins vegar snemma aðalhöfnin á þessu svæði og staðurinn venjulega nefndur á Eyrum. Hélzt svo fram á