Ranakot efra var hjáleiga frá Traðarholti og er getið fyrst í manntali 1703, en í Jarðabók ÁM. 1708 er það talið gamalt býli. Það var oft kallað Upp-Ranakot eða Efra-Ranakot til aðgreiningar frá Ranakoti í Stokkseyrarhverfi. Einnig var það um nokkurt skeið kallað Stóra-Ranakot til aðgreiningar frá þurrabúð, er þar var í byggð á árunum […]
Oddagarðar voru hjáleiga frá Hæringsstöðum. Þeirra er getið fyrst, svo að vér höfum fundið, árið 1654 í sambandi við landamerki Votmúla, þá er Brynjólfur biskup keypti helming þeirrar jarðar (Bréfab. Brynjólfs biskups 19. nóv. 1654). Í Jarðabók ÁM. segir, að hjáleiga þessi hafi verið „byggð í manna minni, þar sem hafði fyrr býli verið, en
Svo var Hæringsstaðahjáleiga nefnd stundum til aðgreiningar frá Suðurkoti, sem var framan af haft um Lölukot.
Móhús voru hjáleigur tvær frá Stokkseyri, Vestri-Móhús og Eystri-Móhús, nefndar fyrst í bændatali 1681, nafnið ritað þar Moshús eða Móshús. Í Þingb. Árn. 7. des. 1702 og Jarðab. ÁM. er vestra býlið nefnt Stóru-Móhús, en í síðarnefndu heimildinni er eystra býlið nefnt Litlu-Móhús. Í manntali 1703 eru býli þessi nefnd Móahús vestri og Austari-Móahús og í
Lölukot var upphaflega fjárhús frá Hæringsstöðum, sem tekin voru í byggð um 1765 af frumbýlingshjónum, Rögnvaldi Filippussyni og Evlalíu Einarsdóttur, og er mælt, að Hæringsstaðabóndi hafi sett þau þar til varnar fyrir ágangi fénaðar sunnan úr Hólavelli. Í Þingb. Árn. 9. marz 1770 eru þau hjón talin til heimilis í Hæringsstaðafjárhúsi, og er það í
Kumbaravogur var hjáleiga frá Stokkseyri og er getið fyrst í manntali 1703. Á síðari tímum er nafnið stundum ritað Kumbravogur, en því ber að hafna. Nafn þessa býlis er merkilegt í sögulegu tilliti. Orðið kumbari merkir eitt af tvennu: maður frá Cumberland á Norðvestur-Englandi eða skip af sérstakri gerð, einkum til vöruflutninga, og vafalaust upphaflega
Kotleysa var hjáleiga frá Traðarholti og er getið fyrst í bændatali 1681, en í Jarðabók ÁM. 1708 er sagt, að hún sé byggð fyrir manna minni. Svo er að sjá sem Kotleysa hafi verið byggð úr landi tveggja jarða, Traðarholts og Stokkseyrar, því að Kotleysubær stóð í sjálfri markalínunni milli þessara jarða. Bendir það til
Keldnakot var hjáleiga frá Brattsholti, og er þess getið fyrst í bændatali 1681. Það var í eyði um skeið eftir stórubólu 1707, því að bólan deyddi fólkið, en grasnautn af býlinu hafði Sturlaugur Ólafsson á Kotleysu. Þess er getið, að kúgildin á Keldnakoti hafi til forna verið fjögur, og má af því marka, að það
Íragerði er nafn á tveim hjáleigum frá Stokkseyri, Eystra-Íragerði og Vestra-Íragerði, og kemur fyrst fyrir í bændatali 1681. Nafn þetta er vafalaust dregið af Írum og beinir því huganum allt aftur á landnámsöld. Það er alkunnugt, að landnámsmenn höfðu með sér út hingað margt írskra manna, er þeir höfðu tekið herfangi fyrir vestan haf og
